- Կուսակցություն։ Ինչ է կուսակցությունը, ինչպես է ստեղծվում և ինչ գործառույթ ունի հասարակական կյանքում։
- Ինչ է քաղաքական գիտակցությունը
- Նշեք մի քանի կուսակցություն և դրանց ծրագրի առանձնահատկությունները։
- Ինչ եք կարծում, արդյոք պետք է լինեն բազմաթիվ կուսակցություններ։ Եթե այո, ապա ինչու, եթե ոչ՝ ինչու։
- Այս պահին քանի կուսակցություն է գործում ՀՀ-ում
- Գաղափարական հոսանքներ․ ազատականություն և պահպանողականություն։ Բացատրեք յուրաքանչյուր եզրույթը։
1)Կուսակցությունը դա քաղաքական գործառույթ կատարող մի կառույց է,որը այդ երկրի ազգային ժողովում բարձրացնում է տնտեսական,քաղաքական,ռազմական,մարդկանց կյանքին վերաբերվող մի շարք հարցեր և փորձում լուծել այն:
2)Քաղաքական գիտակցություն , քաղաքական կեցության արտացոլումը և իմաստավորումը սոցիալական սուբյեկտների (անհատներ, խմբեր, դասակարգեր, հանրույթներ) գիտակցության մեջ։
3)Օրինակ <<Հայաստան>> կուսակցությունը: Այդ կուսակցության հիմնական ծրագիրը Արցախը պահել հայկական և մի շարք այլ ծրագրեր Հայատանին և Արցախին վերաբերվող:
4)Կարծում եմ այո, որովհետև եթե լինեն շատ կուսակցություններ ապա այդ կուսակցությունները միասին ավելի խելամիտ կկառավարեն պետությունը:
5)Այս պահին ՀՀ-ում գործում են հիմնական երեք կուսակցություններ՝<<Հայաստան>>դաշինք,<<Պատիվ ունեմ>> դաշինք և ՔՊ:
6)Ազատականություն, լիբերալիզմ (ֆր.՝ libéralisme), քաղաքական փիլիսոփայություն կամ աշխարհայացք՝ հիմնված ազատության ու հավասարության գաղափարների վրա։ Առաջին սկզբունքը շեշտված է դասական ազատականության մեջ, իսկ վերջինն ավելի ակնառու է սոցիալական ազատականության մեջ։ Ազատականների տեսակետների շրջանակը մեծ է՝ կախված այդ սկզբունքների նկատմամբ նրանց դիրքորոշումից, սակայն ընդհանուր առմամբ նրանք սատարում են այնպիսի գաղափարներ, ինչպիսին են ժողովրդավարական ընտրությունները, քաղաքացիական իրավունքները, մամուլի ազատությունը, կրոնի ազատությունը, ազատ առևտուրը և մասնավոր սեփականությունը:
Պահպանողականություն կամ Կոնսերվատիզմ (լատ.՝ conservo «պահպանում եմ» բառից), քաղաքական և սոցիալական փիլիսոփայության ուղղություն, որը նպաստում է ավանդական սոցիալական համակարգերի պահպանմանը մշակութային և քաղաքակրթական բնագավառներում։ Որոշ կոնսերվատիվներ ձգտում են պահպանել իրերն այնպես, ինչպես կան՝ շեշտը դնելով կայունության և շարունակականության վրա, մինչդեռ մյուս մասը դեմ են մոդերնիզացմանը և ցանկանում են վերադարձնել հինը[1][2]։ Առաջին անգամ տերմինը օգտագործվել է քաղաքական կոնտեքստում Ֆրանսուա-Ռընե դը Շատոբրիանի կողմից 1918 թվականին[3] Բուրբոնների իշխանության վերականգնման ժամանակ, որոնք գտնում էին, որ պետք է վերադառնան նախքան Ֆրանսիայի հեղափոխությունը գործող քաղաքականությունը։ Տերմինը պատմականորեն վերագրվում է աջակողմյան քաղաքական ուժերին։ Չկա մեկ ընդհանուր կարծիք, թե ինչպես կարելի է սահմանել կոնսերվատիզմ տերմինը, սակայն հիմնական գաղափարախոսությունը ավանդական արժեքների պահպանումն է։ Աշխարհի տարբեր մասերի կոնսերվատիվները տարբեր ձևով են բացատրում կոնսերվատիզմի հիմնական բնութագրիչները։ 18-րդ դարի քաղաքագետ Էդմունդ Բուրկը, ով դեմ էր Ֆրանսիայի հեղափոխությանը և կողմ էր Ամերիկյան հեղափոխությանը, համարվում է կոնսերվատիզմի հիմնական տեսաբաններից մեկը: